Συνεχίζοντας το ρεπορτάζ της Ασφαλιστικής Αγοράς στο νομό Ηρακλείου – στο πλαίσιο της στήλης «Επαρχία Αγάπη μου» – επικοινωνήσαμε με τον Ασφαλιστικό Διαμεσολαβητή – συνεργάτη της ERGO, Νικηφόρο Ιωάννη, και του ζητήσαμε να μας απαντήσει σε μια σειρά από ερωτήσεις σχετικά με τη δραστηριότητα των Ασφαλιστών στο Νομό αλλά και για την εικόνα της αγοράς σήμερα.
Συνέντευξη Νικηφόρος Ιωάννης
- Κ. Νικηφόρε, ας ξεκινήσουμε με εσάς. Πόσα χρόνια δουλεύετε σαν ασφαλιστής; Πείτε μας δύο λόγια για τη μέχρι τώρα σας πορεία;
Η καριέρα μου στο χώρο των ασφαλειών ξεκίνησε επίσημα το 1991 με την εγγραφή μου στο Επιμελητήριο Ηρακλείου. Ωστόσο, όπως όλοι οι δεύτερης γενιάς ασφαλιστές, διαθέτω εμπειρία πολύ παλαιότερη, μιας και ο πατέρας μου ήταν ασφαλιστής στην αρχαιότερη ασφαλιστική εταιρεία, την Αδριατική Ασφαλιστική. Η πορεία μου άρχισε σε πρακτορείο ειδικού καθεστώτος, δηλαδή αποκλειστικής συνεργασίας και συγκεκριμένα με την Allianz, το οποίο μετεξελίχθηκε σε agency υποκατάστημα, παρέμεινε έτσι για αρκετά χρόνια και στη συνέχεια επανήλθε στην προηγούμενη κατάσταση συνεργασίας. Από τον Ιανουάριο του 2013 διατηρώ δικό μου πρακτορείο με συνεργάτες, δομημένο στη μορφή agency, συνεργαζόμενο αποκλειστικά με πολυεθνικές εταιρείες υψηλής φερεγγυότητας.
- Πέρα από την ασφάλιση αυτοκινήτου, ποιοι άλλοι γενικοί κλάδοι εμφανίζουν κινητικότητα στο Ηράκλειο; Οι επιχειρηματίες, τα ξενοδοχεία, τα καταστήματα, οι αγρότες κ.λπ. ασφαλίζονται;
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών προέρχεται πλέον από τον κλάδο αυτοκινήτων, δεδομένου ότι ο «πωλητής» ασφαλίσεων ζωής έγινε «πωλητής» αμοιβαίων κεφαλαίων και, όταν η χρηματαγορά κατέρρευσε, μετεξελίχθηκε σε «πωλητή» – όχι πλέον επίσκεψης σε υποψήφιους πελάτες για διερεύνηση ασφαλιστικών αναγκών, αλλά υποδοχής πελατών με ανάγκες συνήθως ασφάλισης αυτοκινήτων.
Οι επιχειρηματίες ασφαλίζονται, όπως και οι μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά συνήθως είναι θύματα των πιέσεων και συχνά εκβιασμών των τραπεζικών υπαλλήλων, οι οποίοι με τη σειρά τους καθοδηγούνται από τη δυσβάσταχτη πίεση που υφίστανται από τους προϊσταμένους, τους τραπεζίτες. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να διαφοροποιηθώ από την άποψη των υπόλοιπων συναδέλφων μου, οι οποίοι ισχυρίζονται πως την ευθύνη φέρουν μόνο η εποπτική αρχή ΤτΕ και οι αθέμιτες πρακτικές των τραπεζών. Δεν λέω ότι η άποψή τους είναι απολύτως λανθασμένη, όμως είναι γεγονός ότι τις περισσότερες φορές ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής παραδίδεται χωρίς να δώσει καν τη μάχη. Πότε πήγε μαζί με τον πελάτη του στην τράπεζα; Πότε ανέλυσε πλήρως στον πελάτη του τις διαφορές του ασφαλιστηρίου που του πρότεινε από αυτό που του παρουσίασε ο τραπεζικός υπάλληλος; Πότε κατήγγειλε στην ΤτΕ τον υπάλληλο της τράπεζας που δεν έχει καν πιστοποίηση πώλησης ασφαλιστικών προϊόντων; Προκειμένου να διατηρήσει τον πελάτη του αλλά και να επιβεβαιώσει την επαγγελματική του υπεροχή έναντι του τραπεζικού υπαλλήλου, ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής οφείλει πλέον να κάνει όλα όσα ανέφερα παραπάνω και ακόμη περισσότερα. Τελειώνουν, αν δεν έχουν ήδη τελειώσει, οι εποχές που απλά η σύσταση από τον σύντεκνο, τον συμπέθερο ή το κόμμα σου έφερνε τη δουλειά στα πόδια.
- Μελλοντικά ποιοι ασφαλιστικοί τομείς θα παρουσιάσουν θετικά αποτελέσματα;
Προφανώς οι τομείς που απαιτούν περισσότερες γνώσεις και μεγαλύτερη εξειδίκευση. Ακόμη και ο κλάδος της Σύνταξης και της Υγείας έχει αρχίσει να πωλείται από τις τράπεζες και στο διαδίκτυο. Φυσικά, ο εξειδικευμένος ασφαλιστικός διαμεσολαβητής που βρίσκεται δίπλα στον πελάτη του 24 ώρες το 24ωρο δεν θα προβληματιστεί από τα εναλλακτικά δίκτυα πώλησης ασφαλιστικών προϊόντων, ωστόσο εκ των πραγμάτων ένα ποσοστό των προαναφερθέντων κλάδων θα κινηθεί μέσα από αυτά. Ως εκ τούτου, προϊόντα που απαιτούν μεγαλύτερη εξειδίκευση, γνώση και εμπειρία αποτελούν το απόρθητο οχυρό των επαγγελματιών ασφαλιστικών διαμεσολαβητών. Δηλαδή προϊόντα: Αστικής Ευθύνης, Νομικής Προστασίας, Ειδικών κινδύνων. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι θα πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη στις παραδοσιακές και πιο δημοφιλείς ασφαλίσεις: Αυτοκινήτου, Κατοικιών, Ζωής και Υγείας.
- Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα της τοπικής ασφαλιστικής αγοράς και πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν;
Τα προβλήματα της τοπικής αγοράς δεν νομίζω ότι διαφέρουν ιδιαίτερα από αυτά που αντιμετωπίζει η υπόλοιπη χώρα. Είναι, λοιπόν, αυτά που ήδη γνωρίζετε: ο αθέμιτος ανταγωνισμός των τραπεζών, οι μαύροι κωδικοί, η υποβάθμιση του ασφαλιστικού προϊόντος με τη μειοδοσία ασφαλίστρων από ανθρώπους, τους οποίους να σημειώσω ότι δεν θεωρώ καν συναδέλφους, αλλά μπακάληδες και αυτό το λέω χωρίς καμία απολύτως διάθεση να θίξω το επάγγελμα του παντοπώλη, η μεταφορά πελατολογίων από εταιρεία σε εταιρεία, π.χ. Ασπίς σε International και τώρα… ο Θεός ξέρει σε ποια Ιντεράφρικα. Θα ήθελα επίσης να προσθέσω την ατιμωρησία υπεξαίρετων ασφαλιστών, οι οποίοι συνεχίζουν απρόσκοπτα να βεβηλώνουν το λειτούργημα του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή. Και αυτό το αναφέρω δεδομένου ότι γνωρίζω προσωπικά κάποιον «συνάδελφο», ο οποίος υπεξαίρεσε ποσό άνω των 100.000,00 € από μεγάλη πολυεθνική εταιρεία, του έχει κατατεθεί και μήνυση, αλλά και αγωγή και παρόλα αυτά συνεχίζει να εργάζεται σε συνεργασία με διάφορα πρακτορεία.
- Υπάρχουν μαύροι κωδικοί στο Ηράκλειο; Από την εικόνα που έχετε ποια είναι η έκταση του φαινομένου;
Αρκετοί συνάδελφοι μου θεωρούν ότι οι μαύροι κωδικοί είναι πρόβλημα έξω από αυτούς. Οι μαύροι κωδικοί, χωρίς φυσικά να αναφέρομαι σε άτομα, τα οποία έναντι μιας επουσιώδους αμοιβής λειτουργούν ως κέντρα επιρροής, είναι κάτι που δημιουργήθηκε, καλλιεργήθηκε και θα συνεχίσει να υφίσταται από τους ίδιους τους ασφαλιστές. Μήπως επιδεικνύουμε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος μας στους υποψήφιους πελάτες μας; Μήπως αφιερώνουμε τον ελάχιστο χρόνο για να ενημερώσουμε τους πελάτες για το ποιοι είμαστε; Πώς ο πελάτης θα αντιληφθεί την διαφορά μας από τον «ΜΑΥΡΟ» ασφαλιστή;
Όσο για την έκταση του φαινομένου πιστεύω ότι, εάν δεν παρθεί η απόφαση από τους επαγγελματίες τίμιους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές να καταγγέλλουν επώνυμα τυχόν «μαύρους» που θα υποπέσουν στην αντίληψη τους, αυτό θα διογκωθεί, λαμβάνοντας υπόψη το ήδη ισχύον φορολογικό καθεστώς και το ασφαλιστικό, το οποίο θα πλήξει το δικό μας επάγγελμα περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα δεδομένου ότι ο διαμεσολαβητής ασφαλίσεων δεν μπορεί να αποκρύψει από τις φορολογικές αρχές ούτε ένα ευρώ από το εισόδημα του.
Βεβαίως για τους «μαύρους» κωδικούς μπορούν να κάνουν σημαντικά βήματα για την εξάλειψη τους και οι ασφαλιστικές εταιρίες που βολεύονται με αυτή την κατάσταση και την επωάζουν συνειδητά προσβλέποντας σε αύξηση της παραγωγής τους.
- Ποια είναι η άποψη σας για τον ανταγωνισμό στις τιμές των ασφαλίστρων;
Η μειοδοσία των ασφαλίστρων ξεκίνησε από τις χαμηλής φερεγγυότητας εταιρίες και δυστυχώς βρήκε πρόσφορο έδαφος στην εποχή της κρίσης και στους χαμηλής επαγγελματικής επάρκειας ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές που είτε ήθελαν να ασκήσουν επιθετική οικονομική πολιτική στην αγορά είτε είχαν ανάγκη την ρευστότητα που τους έδινε – πρόσκαιρα βέβαια – η μαζική πώληση συμβολαίων. Στο παιχνίδι της ανεξέλεγκτης μείωσης ασφαλίστρων έχουν μπει πλέον και μεγάλες ασφαλιστικές εταιρίες, οι οποίες προσπαθούν να ανακτήσουν κομμάτι της «ασφαλιστικής πίτας», το οποίο μετακινήθηκε σε εταιρίες που έκλεισαν ή θα κλείσουν.
Επίσης, χρήσιμο θα είναι να επισημάνουμε ότι υπάρχει και η πλειοδοσία προμηθειών, την οποία ασκούν οι ίδιες ακριβώς εταιρίες με τα χαμηλά ασφάλιστρα. Καλό θα είναι να εξετάζουμε ολοκληρωμένα τις προτάσεις συνεργασίας που μας γίνονται πριν να είναι πολύ αργά. Ποιος κάνει την πρόταση; Ποια η ιστορία του στην ασφαλιστική αγορά; Ποια η φερεγγυότητα της εταιρίας; Ποιο το ποσοστό της προμήθειας, αλλά και ποιο το ποσοστό του δικαιώματος συμβολαίου – πράγμα που πολλοί δεν γνωρίζουν καν τι είναι κι ας λέγονται ασφαλιστές.
- Υπάρχουν ΕΠΥ που δραστηριοποιούνται στο Ηράκλειο; Ποια είναι η άποψή σας για τις εταιρείες αυτές;
Προφανώς αναφέρεστε στις ΕΠΥ που δραστηριοποιούνται κατά κύριο λόγο στον κλάδο ασφάλισης αυτοκινήτων. Όσο η εποπτική αρχή δεν θέτει κανόνες, το φαινόμενο θα διογκώνεται. Μία θα κλείνει, δύο θα ανοίγουν. Είναι η Λερναία Ύδρα, την οποία μόνο ο Ηρακλής θα μπορούσε να νικήσει – όπου Ηρακλής βάλε κράτος και θεσμοί.
Δεν θεωρώ ότι κάποιος επαγγελματίας ασφαλιστικός διαμεσολαβητής μπορεί να τοποθετήσει το χαρτοφυλάκιο του σε τέτοιου είδους εταιρίες, διότι θα χρειαστεί να απολογηθεί στον πελάτη του για την χαμηλή ποιότητα των υπηρεσιών τους.
Αν, βέβαια, ο ασφαλιστής είναι αλεξιπτωτιστής ή «μαύρος» ή και ο ίδιος δεν ξέρει πού χρωστάει, όπως πολλοί που έχουν μεγάλα υπόλοιπα από τον καιρό του 5μήνου και βάλε διακανονισμού, νομίζει ότι η μόνη του διέξοδος είναι η συνεργασία με χαμηλότερης αξιοπιστίας εταιρίες, οι οποίες θα του δώσουν την μέγιστη δυνατή προμήθεια – έτσι νομίζει! – και τον μακρύτερο οικονομικό διακανονισμό.
Καλό βέβαια είναι να πούμε ότι οι εταιρίες Ελεύθερης Παροχής Υπηρεσιών αποτελούν σαφώς και έναν εναλλακτικό τρόπο δραστηριοποίησης ξένων ασφαλιστικών εταιριών στην χώρα μας με σκοπό να μετατραπούν ενδεχομένως κάποια στιγμή σε υποκαταστήματα, όταν βέβαια το εγχείρημα τους στεφθεί με επιτυχία. Και εδώ όμως λείπει η ενημέρωση για τους κινδύνους που υπάρχουν για τον καταναλωτή π.χ. ότι δεν συμμετέχουν στο σύστημα Φιλικού Διακανονισμού αλλά και άλλα ίσως πιο σοβαρά ζητήματα που επηρεάζουν την σωστή και ολοκληρωμένη αποζημίωση. Υπάρχουν και σοβαρές ΕΠΥ, σίγουρα, όμως δεν θα επέλεγαν στη θέση αντιπροσώπου ανθρώπους, οι οποίοι έχουν συνδέσει άμεσα ή έμμεσα το όνομα τους με εταιρίες που έχουν κλείσει.
- Γιατί οι πολίτες δεν πιστεύουν στο θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης. Έχει ευθύνη ο διαμεσολαβητής για το ότι δεν έχει καλλιεργηθεί ασφαλιστική συνείδηση;
Στο θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης δεν πιστεύουν ιδιαίτερα οι Κρητικοί και γενικότερα οι Έλληνες της περιφέρειας, διότι στην περιφέρεια υπάρχει πιο έντονο το στοιχείο της κοινωνικής και οικογενειακής συνοχής. Η οικογένεια και η κοινωνία στέκει δίπλα σου όταν την χρειαστείς, πράγμα που δεν συμβαίνει στις μεγάλες απρόσωπες πόλεις, όπως η Αθήνα.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι ασφαλιστές είναι απατεώνες, πρόκειται για τους ίδιους που γενικευμένα θεωρούν ότι οι γιατροί είναι πλούσιοι και παίρνουν φακελάκια και ότι οι δικηγόροι είναι διεφθαρμένοι. Τέτοιου είδους στερεότυπα υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Εκτός αυτού, οι πελάτες συχνά ζητούν «φιλικές εξυπηρετήσεις», κοινώς «μπουγάδες»: «Έχω σπασμένο ένα κρύσταλλο του αυτοκινήτου μου, θα μπορέσεις να μου το ασφαλίσεις για να το αλλάξω;» είναι μια πολύ συχνή ερώτηση. Και διερωτώμαι εγώ ρητορικώς με τη σειρά μου “μα, αν ο ασφαλιστής σου μπορεί να «εξαπατήσει» την εταιρία, με την οποία συνεργάζεται, γιατί να μην μπορεί να εξαπατήσει και εσένα αύριο; Θες ηθικό ασφαλιστή απέναντι σου, αλλά απατεώνα απέναντι σε άλλους; Δεν είναι η ηθική κάτι τόσο ελαστικό, αγαπητέ πελάτη!”
Δυστυχώς, με την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους η ασφαλιστική συνείδηση θα ανθίσει με βίαιο τρόπο, πράγμα που όλοι μας θα προτιμούσαμε να μην είχε συμβεί, αλλά, όπως και στα υπόλοιπα προηγμένα κράτη, να είχε καλλιεργηθεί με τον καιρό μέσα από την εκπαίδευση και την εμπειρία.
Πίσω